Κοιτάω γύρω μου και βλέπω παντού σκοτάδι.Το μοναδικό φως είναι εκείνο των αστεριών.Το μόνο πράγμα που ξέρω πως μπορούμε να κοιτάμε μαζί, κάθε βράδυ που θυμόμαστε την απόσταση, την απόσταση που μας χωρίζει.Ίσως το μόνο που μας χωρίζει είναι η απόσταση.Γιατί οι καρδιές μας είναι μαζί.Να μπορούσα να σε δω έστω για λίγο, για μερικά λεπτά. Δεν ζητάω πολλά.Απλά να δώ την λάμψη των ματιών σου απο κοντά.Δεν με νιάζει αν κάνει κρύο, ξέρω πως όπου κι αν είμαστε θα με ζεστάνει το γλυκό σου χαμόγελο, η φωνή σου, που μοιάζει ίσως με κάποιου αγγέλου που ήρθε στην γη για να μου δώσει την ελπίδα να ζω. Για να με κάνει να ονειρεύομαι. Γιατί όλα μου τα όνειρα είναι να είμαστε μαζί, να μπορώ να σ'ακούω και να σε βλέπω.Να σε πάρω αγκαλιά , και να σου δίξω ότι όλα όσα σου λέω τόσο καιρό τα εννοώ.Και ότι ποτέ δεν θα τα λεγα για κάποιο άλλο λόγο.Μόνο φοβάμαι, γιατί όταν έρθει εκείνη η στιγμή, θα θέλω να κρατήσει για πάντα, δεν θα μπορώ να σ'αφήσω να φύγεις, ούτε εγώ θα καταφέρω να φύγω, αλλά θα πρέπει.Όμως ξέρω πως κάποτε θα μπορούμε να είμαστε μαζί συνέχεια χωρίς να μας εμποδίζει κάτι.Αρκεί ακόμα να το θέλεις κι εσύ, γιατί εγώ θα το θέλω σίγουρα. Μπορεί και να μην είναι τόσος πολύς όσος δίχνει ο καιρός αυτός.Μπορεί να περάσει κι ούτε που να το καταλάβουμε.Εγώ απλά θέλω να είμαι πάντα ένα κομμάτι της ζωής σου.Έστω ένα μικρό.Γιατί για μένα είσαι όλα τα κομμάτια της ζωής μου πια.Ακόμα κι αν αυτό το παζλ λοιπόν κάποια στιγμή δεν αντέξει και χωριστεί, εγώ δεν θα χάσω τα κομμάτια, γιατί έτσι θα χασω και όλη μου τη ζωή.Ξέρω ότι μόνο μ εσένα μπορώ να νιώσω έτσι , όσα άτομα και αν περάσουν απ την ζωή μου, εσύ πάντα θα είσαι το πολυτιμότερο. Σαγαπάω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου